Terug naar: Probleemoplossende Hulpmiddelen
Mijn eerste ervaringen met The Work
Lang geleden, heb ik een weekend workshop voor The Work gevolgd in Amsterdam, gegeven door Byron Katie.
Ik had het boek ‘De vier vragen die je leven veranderen’ al een tijd in huis en overwoog The School of the Work te gaan doen, maar het is nogal een investering, dus ik wilde zeker weten, dat dit mijn leven in positieve zin zou veranderen. En niet zoals dat met veel cursussen gaat, het is even jippie en na een week ben je het kwijt en is alles weer bij het oude. Die weekend workshop was een uitkomst om eens te kijken hoe The Work precies werkte.
Ik had het boek gelezen, en ik begreep wel zo’n beetje hoe het werkte, maar ik zat met vragen. Wanneer je een gedachte hebt, die stress veroorzaakt, dan is het een onware gedachte. Dat vond ik een beetje kort door de bocht. Als je kind kanker heeft, of is dood gegaan of je nichtje is vermoord, of iets anders van die orde van grootte, dan kun je toch moeilijk zeggen dat we te maken hebben met een onware gedachte. Daar zat ik mee. Het weerhield mij er ook van om The Work te doen op minder zware gedachten.
Het invullen van het werkblad liet ik gewoon zitten. Ik dacht dat ik het wel uit mijn hoofd kon doen. Dus een stress gedachte als “Ik heb de pest aan mijn werk, ” deed ik gewoon in mijn hoofd.
- Ik heb de pest aan mijn werk. Is dat waar? Ja
- Kan ik zeker weten dat dit waar is? Ja
- Hoe reageer ik wanneer ik die gedachte heb? Dan ben ik boos dat ik in deze situatie zit, dat ik het werk nodig heb, dan ben ik knorrig en loop ik de kantjes ervanaf.
- Wie zou je zijn als je die gedachte niet kon hebben? Dan zou ik blij naar mijn werk gaan.
Omkeringen doen? Veel te veel werk.
Bovendien, als ik blij naar die rotbaan zou gaan, zou ik er met de gedachte ‘wat heb ik een hekel aan dit werk’ weer vandaan komen. Het is vervelend werk. Ik voel me uitgebuit en onderbetaald. Maar ik heb geen andere mogelijkheden. Banen liggen niet voor het opscheppen. Gescheiden, 2 kleine kinderen thuis. Laten we even reëel blijven hier.
Een leuke verzameling overtuigingen waarop ik The Work had kunnen doen, maar niet gedaan heb, want ik schreef niks op! Ik geloofde al die onzin in mijn hoofd en als het waar is, dan is het gewoon waar! Je gaat op de waarheid toch niet The Work doen?
Inderdaad, op de waarheid ga je The Work niet doen. Je doet The Work op gedachten die je stress geven. Die je pijn veroorzaken. Gedachten die je doen lijden! En was ik aan het lijden. zeer beslist. Als een gedachte je stress geeft, is het per definitie een onware gedachte.
Dus soms werkte mijn halfbakken toepassing van The Work en soms ook niet. En ik zat dus met die vraag, wat nu als je een gedachte hebt die je pijn doet en het heeft te maken met iets groots? Dan kunnen 4 simpele vragen toch niet werken? Dat kan niet en dat mag niet. Dat was zo ongeveer mijn gedachtegang. En dat wilde ik wel voorleggen aan Byron Katie, vandaar dat ik naar die weekend workshop ben gegaan.
Ervaringen tijdens de Weekend workshop
In die workshop kregen we allemaal een werkblad om in te vullen. En daarna mocht één persoon naar voren komen om met Katie The Work te doen en daarna zouden we in groepjes van twee het proces op elkaar loslaten.
Eén jongeman was de gelukkige om met Katie The Work te doen op dat eerste werkblad. Hij had een partner en die partner toonde zijn liefde niet. Hij had waarschijnlijk op zijn blad iets opgeschreven als: Ik ben boos op John want hij toont zijn liefde niet, gevolgd door nog veel meer klachten over John. Maar die weet ik niet meer. Wat mij is bij gebleven is het volgende:
Byron Katie nodigde ons allemaal uit om mee te doen, want, zo zei zij, “we hebben allemaal wel een soortgelijke situatie meegemaakt, en dan kun je voor jezelf ook die vragen beantwoorden en de omkeringen doen.”
Ik dacht natuurlijk, zal wel. Laat eerst maar eens zien hoe dit werkt.
Katie: Hij toont zijn liefde niet, is dat waar?
Peter: Ja
Katie: Kun je zeker weten dat dit waar is?
Peter: Ja
Katie: Hoe reageer je wanneer je de gedachte gelooft dat hij zijn liefde niet toont?
Waarbij zij hem uitnodigde om zijn ogen dicht te doen en te voelen en zien hoe hij dan reageerde.
Ondertussen was ik toch braaf mee gaan doen op een soortgelijke situatie en ik zag hoe ik mezelf bruusk van iemand afdraaide. En ik zag ook hoe dit onze relatie niet ten goede kwam. Want wat kan die ander daarmee? Ik laat in feite duidelijk zien dat ik niks meer van die persoon wil weten en ondertussen ben ik boos omdat hij mij niet geeft wat ik van hem verwacht.
Peter had een soortgelijke ervaring.
Katie: Wie zou je zijn als je die gedachte niet zou hebben?
Peter: Dan zou ik me vrijer voelen om van mijn partner te houden.
Ik kon dat begrijpen.
Nu doen we de omkeringen:
Katie: De eerste omkering is ‘John toont zijn liefde wel’, kun je daar 3 voorbeelden van geven.
En toen was het stil, akelig stil en het bleef stil. Wij, in de zaal, zaten allemaal ademloos te wachten. Ik had al de neiging om te vragen, maakt je partner nooit koffie voor je? Kom op, zeg, hoe moeilijk kan het zijn om 3 voorbeelden te verzinnen! Maar het bleef stil.
Op een gegeven moment vroeg Katie, maakt hij wel eens koffie voor je of zo?
Peter keek gelijk helemaal opgelucht: “Ja, iedere dag, brengt hij mij koffie op bed.” En in rap tempo volgenden nog een heleboel voorbeelden.
Lieve help, dacht ik bij mezelf, zijn partner maakt iedere dag koffie voor hem, en hij krijgt dat aangereikt op bed! En hij ziet niet dat zijn partner zijn liefde toont! Ik was gelijk om. Want dit is hoe het werkt. Je hebt een gedachte en die gedachte geeft je stress en je doet The Work en je ziet ineens heel duidelijk dat die gedachte niet waar is. Geef mij ook zo’n partner dacht ik nog, die zich de benen uit het lijf loopt, rent en vliegt om mij te bedienen! Dat is zijn manier van zeggen ‘ik hou van jou’, niet met woorden maar in daden.
Je kunt je voorstellen, nu Peter dit inziet, hij ook gewoon zijn liefde op zijn eigen manier kan tonen en dat de relatie tussen die twee daardoor veel mooier gaat worden. Ik vond het prachtig en was om.
Het kwam geen moment bij me op om te denken, wat is die Peter een dumbo, dat hij The Work nodig heeft om te zien dat er nog meer manieren zijn om je liefde te tonen, dan steeds te herhalen ‘ik hou van jou’. Het voorbeeld was te krachtig. Hij zag het niet, en ineens zag hij het wel. Dat was een sterke ervaring voor ons allemaal, die het zagen gebeuren. Later heb ik zelf ook zo’n ervaring gehad van een gedachte die zo waar voor mij was, dat ik echt geen voorbeelden kon bedenken voor het tegenovergestelde. Die zal ik beschrijven in de volgende les.
In de loop van het weekend werd het probleem van ‘grootse zaken’ ook opgelost, want die hebben te maken met onderliggende ideeën en gedachten en dat is voor iedereen anders. De meest voorkomende is dat iets niet zo had mogen zijn. Bijv: Mijn moeder had niet dood mogen gaan toen ik 12 was. Daardoor ben ik nu beschadigd en kom ik niet uit de verf. Of wat dan ook. (niet mijn ervaring, want ik heb nooit iets ernstigs meegemaakt.)
Zaken waarvan we vinden dat het niet had mogen gebeuren, is vechten tegen de realiteit en dat verlies je altijd. Het is gebeurd. Dat is niet de stress. Waar de stress meestal zit is in gedachten als ‘daardoor ben ik beschadigd’ en die zijn weer heel goed te onderzoeken met The Work. Door dit soort ingrijpende gebeurtenissen, krijg je ook vaak werkbladen waar mensen opschrijven: “Ik ben boos op God, omdat ….” En ook boosheid op God blijkt heel goed te onderzoeken te zijn met The Work.
Op het Youtubekanaal van The Work kun je veel voorbeelden vinden van The Work op allerlei vragen. Ik kan van harte aanbevelen om hier een aantal van te bekijken, want dit kan heel verhelderend zijn.
Video interview
Video interview
Video The Work op kanker