Tarotkaart Kelken Zeven – met het hoofd in de wolken
Uit het boek
Zij staat met haar hoofd in de wolken. Ze heeft sterren in haar ogen, en haar mentale focus wordt belemmerd door de maan terwijl ze kijkt naar het kasteel in de lucht. Ze is mentaal en fysiek ongegrond en lijkt zich niet bewust te zijn van haar precaire basis. In haar ijver, zou ze een onbewust stap kunnen zetten en naar beneden kunnen vallen in de mistige afgrond die hen omringt. De wind waait door haar haren en trekt aan haar kleding in een chaos van opwinding
Hij is een beetje beter geaard. Terwijl zij kijkt naar de visie van de zwevende droom, heeft hij zijn blik gericht op de kastelen die liggen op de omringende kliffen. Hoewel moeilijk te bereiken, zijn die haalbaar, ook al zijn de mysterieuze symbolen op zijn kaart duister. Hij kent de pijn van verlangen naar het onmogelijke.
Maar zij kent die pijn niet. ” Kijk naar boven!” zegt zij. Haar vingers blijven hangen op zijn schouder als ze hem aanspoort naar haar verlangen te luisteren en te zien. Hij knikt afwezig. Hij probeert de gedachten van ‘Wat als we de drijvende citadel zouden kunnen bereiken …?’ te negeren. En blijft de kaart die de Magiër hem gaf om te onderzoeken, negeren.
Kelken Zeven duidt op overgave aan fantasieën. Je hebt te veel opties om uit te kiezen. De hoeveelheid aan paden is ontmoedigend. Er zijn te veel verlangens. Sommigen liggen binnen het domein van de werkelijkheid, anderen … niet zo erg. Sommige zijn verstandig, anderen zijn de verleiding van zingende sirenes die kunnen leiden tot een destructief pad. Er zijn onbegrensde mogelijkheden.
Conclusie
Evenals de Rider Waite Kelken Zeven, duidt de Shadowscapes tarotkaart Kelken Zeven op te veel opties om te kunnen kiezen. Wanneer dit het geval is kun je de Meerdere Opties Tarotlegging doen, om je opties terug te brengen tot 2 of 3. Daarna kun je bijvoorbeeld de Zwaarden Twee-oefening doen om de ‘beste’ optie te vinden. Wat mij opvalt bij de Shadowscapes Kelken Zeven is dat deze twee personen staan op een pad dat nergens naartoe lijkt te gaan. Er zijn kastelen (dromen) die bereikbaar zijn en er zijn er die onbereikbaar zijn. In ieder geval nu, op dit moment, onbereikbaar. Het lijkt mij dat ze een stapje terug moeten doen, of wel met hun hoofd uit de wolken moeten komen, en concrete stappen moeten zetten, willen ze hun dromen kunnen realiseren. Het eindbeeld is gevisualiseerd, nu is het tijd om terug te keren naar het hier en nu, naar het begin van het pad en de kaart (stappenplan) te volgen en om concrete stappen te zetten.