‘Het probleem is helemaal in je hoofd , zei ze tegen me … ‘
Uit het boek
Stormkraaien heraut dreigende ontbinding
met stemmen krassend rauwe absolutie
rond en rond en steeds dichterbij draaiend
één toekomst gezocht – een toekomst gevreesd.
De trechter van de lucht strekt zich uit tot aan de hemel, een onheilspellende toren van stormen met slechts een klein sprankje hoop, oplichtend in het oog van onrust hoog boven. “Kom naar mij, kom met me,” de stem van de stormkraai fluistert van dichtbij. “Laat mij je leiden.” Met angstige ogen, kijkt hij naar boven, weg, zich niet bewust van de aangeboden begeleiding door de donkere nacht van de ziel.
Hij omklemt een in een schede gestoken zwaard voor veiligheid, hoewel hij het verlichtende blad gemakkelijk omhoog kan houden om zijn weg te verlichten. Maar hij is onwetend over dat baken dat hij zo stevig vasthoudt, of misschien te banghartig en beverig om het zwaard te hanteren.
Hij lijdt aan angst. De zwaarden getatoeëerd op zijn borst zijn speldenprikkige markeringen van spijt die hij ervaart. Hij wordt gekweld door innerlijke angst, schuldgevoelens en onzekerheden in de nacht. Hij is een wezen van de lucht – zijn vleugels zouden hem omhoog moeten dragen en de lucht zou open en expansief moeten zijn, en een wereld van vrijheid. In plaats daarvan, voelt het als een val met kaken die zich om hem heen sluiten op het geluid van de huilende wind van de naderende storm. En toch, als hij gewoon die twijfels opzij zou schuiven, zou hij zo vrij zijn als de stormkraaien die daarboven in ongestoorde spiraalvormige bogen rondvliegen.
De Negen van Zwaarden wervelt met innerlijke onrust. Het is een moment van kwetsbaarheid, met de ziel blootgelegd aan zijn eigen demonen. Schuld en angst zetten spieren op slot in onbeweeglijkheid. Begrijp de bron van die angst, leren wat het te betekenen heeft en waar het uit voortkomt. Weet dat de kracht om je te bevrijden van die ketenen, ligt in iemands eigen hart.
Conclusie
Wat bij mij als eerste opkwam was “The problem is all inside your head, she said to me…”. Dit is de openingszin van Paul Simon’s welbekende lied “50 ways to leave your lover”. Ik vind dat dit lied eigenlijk mooi aansluit bij de betekenis van Zwaarden Negen. Als je je gevangen voelt, niet vrij, dan kan het helpen om er een nachtje over te slapen en in het licht van de ochtend, kan het hele probleem er anders uit zien. En alle problemen bestaan alleen in je hoofd in de vorm van beperkende overtuigingen en malende gedachten.
Verder komt de betekenis van Shadowscapes Zwaarden Negen prima overeen met de betekenissen van Waite’s Zwaarden Negen.