Tarot Ridder Kelken heeft een droom
Uit het boek
De Eenhoorn is een kind van de zee, geboren uit schuim en rusteloze golven, en stijgt op met roekeloze overgave zoals de branding. Alleen degenen met een zuiver hart kunnen een hand op zo’n schepsel leggen, laat staan op haar rug rijden. De Ridder van Kelken is haar metgezel op de eeuwige zoektocht. Zij tweeën zijn alleen op deze mystieke reis. Hij is de ridder van de Ronde Tafel op de grote zoektocht naar de graal. Hij is de romanticus die zoekt waar zijn hart en emoties leiden. Hij is de kunstenaar, de muzikant en de dichter wiens ogen zien in de onzichtbare neder-sferen van de verbeelding. Hij is de idealist die zich niet zal laten tegenhouden door louter fysieke wetten van het met roekeloze overgave rijden over de golven.
De Ridder van Kelken volgt zijn dromen. Hij laat zich door zijn intuïtie leiden op zijn reizen. Feeën en sylfen van de zee vertellen hem van de wonderen tot ver buiten de verkende landen, en hij verlangt er naar die geesten te volgen en te zien met eigen ogen. De gouden graal belichaamt de perfectie waar hij naar hunkert. Hij weet dat als hij eerlijk en trouw is, de waarheden van zijn hart volgt, hij op een dag van die beker mag drinken.
De golven kolken in zijn kielzog, en hij weet niet wat schuilt onder de saffierblauwe golven en het maakt hem ook niet uit; hij ziet alleen de schoonheid die schittert in de opspattende druppels.
Conclusie
Wanneer je verlangens en dromen zuiver zijn, en je vasthoudt aan die zuivere verlangens en er helemaal voor gaat, dan kun uiteindelijk bereiken waar je naar verlangt. Dit kunnen hele aardse dromen zijn en/of spirituele; dat maakt niet uit. Waar het om gaat is dat je trouw blijft aan de verlangens en je niet laat afleiden van het najagen ervan. De Ridder van Kelken heeft zijn blik gericht op de gouden Kelk en ziet niets anders.
Deze betekenis kan ook gebruikt worden als interpretatie of toevoeging aan de Rider Waite Tarot Kelken Ridder.
Roekeloze of vreugdevolle overgave?
De uitdrukking Wild Abondon wordt vertaald als roekeloze overgave. Maar ik vraag me af of ‘roekeloos’ de lading dekt. In mijn beleving is Wild Abondon een vreugdevol gebeuren waarbij remmingen en angsten worden losgelaten, maar niet noodzakelijkerwijs ‘roekeloos’ is in de zin van het bewust opzoeken van risico’s.
Voorbeelden van Ridders van Kelken
Mooie voorbeelden van Ridders van Kelken zijn Ghandi, Nelson Mandela en Martin Luther King, jr.
Het viel me op dat ik moeiteloos drie grote, mannelijke strijders voor vrijheid en gelijkheid kon opnoemen, maar niet zo gemakkelijk met een naam kon komen voor een vrouw, bijvoorbeeld één die baanbrekend is geweest in de feministische beweging.
Een reden dat ik het gênant vond dat ik niet direct vrouwelijke Ridders van Kelken kon opnoemen is het afschrikwekkende “Massa-Aanranding-Keulen-incident van 1 januari 2016, dat plaatsvond net voordat ik bovenstaande vertaling maakte.
Mijn feministische kant, kwam door het Keulen incident licht in opstand, maar helaas begrijp ik ook de opmerking van de burgemeester van Keulen (zij is een vrouw!) dat wij vrouwen toch wat afstand moeten houden van mannen om niet zulke incidenten over ons af te roepen. Het is te zot voor woorden, en we weten allemaal dat aanrandingen en verkrachtingen (ook van jongens) niet kunnen en mogen gebeuren, maar we kiezen voor ‘voorkomen’ omdat we blijkbaar niets anders kunnen bedenken.
Kortom, mijn geprikkelde feministische kant vond dat er nu ook voorbeelden van vrouwelijke Ridders van Kelken gevonden moesten worden. In eerste instantie zocht ik op belangrijke feministen. Marie-Claire had een overzicht van The Most Important Feminists of All Time en belangstellend bladerde ik dat door. De eerste Feministe is Cleopatra, gevolgd door Koningin Elizabeth I. Maar kunnen we deze dames werkelijk feminist noemen?
Wat betekent Feminisme? Volgens Wikipedia:
Cleopatra en Koningin Elizabeth I konden zeer goed voor zichzelf opkomen, maar wat deden ze voor het lot van andere vrouwen? Niet veel.
Op de lijst van Maire-Claire werd als laaste Malala Yousafzai genoemd. Een bewonderingswaardige dame die zich inzet voor het recht van onderwijs voor meisjes en daarmee haar eigen leven op het spel zet. In 2014 ontving ze voor haar activiteiten de Nobelprijs voor Vrede.
Vervolgens kwam ik Chimamanda Ngozi Adichie, een Nigeriaans schrijfster, tegen op internet. In 2013 gaf zij een Ted Talk getiteld “We should all be feminists”.
Met belangstelling heb ik haar aangehoord. Haar punt is dat wanneer we gelijkheid voor mannen en vrouwen willen, dat we dan mannen en vrouwen hetzelfde moeten leren. Het is een kwestie van bewustwording en opvoeding. Wat zij voorstaat is dat we ons niet richten op geslacht, maar op bekwaamheden en interesses. Ook merkt zij op dat in haar cultuur de gedachte leeft dat vrouwen ondergeschikt zijn aan de man en omdat het cultuur is moet je dat niet willen veranderen. Maar, zo zegt zij, cultuur is steeds aan verandering onderhevig. Cultuur maakt geen volk, het volk maakt de cultuur. En als het dan inderdaad waar is dat de volledige menselijkheid van vrouwen niet onze cultuur is dan moeten we dat onze cultuur maken!
Zij geeft vooral voorbeelden vanuit haar eigen land en culturele achtergrond. En je zou kunnen denken dat dit achterhaald is voor ons in het westen. Maar is dat zo?
Laura Bates, een Engelse schrijfster en oprichtster van de website The Everyday Sexism Project heeft mij de ogen geopend. Het is bij ons heel erg en zij bewijst overtuigend dat we wat betreft gendergelijkheid nog een heel eind te gaan hebben.
In het kort komt haar verhaal hier op neer dat ze in één week drie keer te maken kreeg met een vorm van lichte seksuele intimidatie waar zij normaal gesproken haar schouders over zou ophalen. Maar omdat het drie keer in één week was, ging ze er over nadenken en er met vrouwen in haar omgeving over praten. Die vertelde allemaal dat het soort incidenten van opmerkingen over je benen, borsten, tikje op de billen, schering en inslag zijn en als normaal worden ervaren. Men zei tegen haar: Maak er niet zo’n ophef over. Mannen en vrouwen zijn tegenwoordig min of meer gelijk. Zij ging op onderzoek uit en ontdekte dat dit nog lang niet het geval is. Baanbrekend is haar website waar iedereen zijn/haar verhaal over alledaags seksisme kwijt kan. Je zou denken dat al die negatieviteit depressief makend is, maar het tegenovergestelde is het geval. Veel vrouwen voelen zich gesterkt door ervaringen van anderen en komen in opstand en laten zich niet langer intimideren. En dat is, denk ik, wat we nodig hebben. Seksisme, in welke vorm dan ook, is niet OK. Dat we het als normaal ervaren is ernstig. Dus gewoon iedere keer er wat van zeggen om de bewustwording op gang te brengen en uiteindelijk zal niemand nog seksisme als ‘normaal’ ervaren.