Wolken 6 – laat de leugen vallen en wat overblijft is de waarheid
Wolken 6 uit de Osho Zen Tarot doet me altijd denken aan de Bremer Stadsmuzikanten. En dat komt waarschijnlijk door die haan op de hoed van de tiran die je vertelt wat hoort en moet.
Vandaag besloot ik op te zoeken waar het sprookje eigenlijk over gaat, want hoewel ik me het beeld van de vier stadsmuzikanten goed kan herinneren, wist ik het verhaal niet meer.
Het sprookje – De Bremer Stadsmuzikanten
De Bremer Stadsmuzikanten gaat over een ezel die jarenlang voor een molenaar zakken meel heeft moeten sjouwen. Nu is hij oud en niet meer in staat tot al dat sjouwen en hij hoort dat hij geslacht gaat worden. De ezel legt zich niet neer bij zijn lot, maar besluit te vertrekken en naar Bremen te gaan om daar als stadmuzikant zijn kostje te verdienen. Onderweg komt hij een oude hond tegen, ook afgedankt en nodigt hem uit mee te gaan naar Bremen en ook stadmuzikant te worden. Vervolgens komen daar een oude kat en oude haan bij.
Vier is een mooi aantal omdat het getal vier duidt op vormgeving en manifestatie, iets in de wereld zetten. En dat doen deze vier stadsmuzikanten. In plaats van zich neer te leggen bij hun lot, manifesteren ze een beter leven voor zichzelf.
Bremen is ver en ze besluiten in het bos te overnachten. Ze zien een lichtje en gaan op onderzoek uit, hopend op een slaapplaats en iets te eten. Het lichtje blijkt een verlicht raam te zijn van een boshuisje en binnen zitten rovers aan een heerlijke maaltijd.
Eftelingbeeld Bremer Stadsmuzikanten
En dan krijgen we 2 varianten. In de ene versie maken ze de rovers aan het schrikken door op elkaar te klimmen en onder het maken van veel lawaai, door het raam naar binnen te springen.
In de andere, meer humoristisch versie, besluiten ze te zingen voor de kost. Ze klimmen op elkaar zodat de rovers hen goed kunnen zien en ieder zingt zoals hij gebekt is. De ezel balkt, de hond blaft, de kat miauwt en de haan kraait.
De rovers schrikken zich in beide varianten een hoedje en denken dat er een spook is en zetten het op een lopen.
De stadsmuzikanten eten het eten op en gaan vervolgens lekker slapen. De Ezel bij de mesthoop, de hond achter de deur, de kat bij de haard en de haan op een hanenbalk.
De rovers willen terug naar huis, en sturen een verkenner naar het huisje om te kijken of het spook weg is. De verkenner wordt door de kat gekrabd, door de hond in zijn been gebeten, door de ezel geschopt en de haan roept ‘kukeleku!’
De verkenner rent terug naar zijn hoofdman en meldt: “Oh, wee!, in het huis zit een afschuwelijke heks, die tegen mij blies en met haar lange vingers mijn gezicht kapot gekrabd heeft; en voor de deur staat een man met een mes, die mij in mijn been heeft gestoken en op het erf ligt een zwart monster, dat mij met een houten knuppel heeft afgeranseld; en boven op het dak, daar zit de rechter die riep: ‘Breng hier die schurk.’ Toen heb ik gemaakt, dat ik wegkwam.” Vanaf dat ogenblik durfden de rovers het huis niet meer in. De vier Bremer muzikanten beviel het er echter zo goed, dat zij er niet meer uit wilden.
Vergelijking Wolken 6 en het sprookje
Waar gaat de Osho Zen Tarotkaart – De Last over? Deze kaart wijst ons erop dat het proberen te voldoen aan verwachtingen van anderen, erg vermoeiend is en als je dat probeert, zal je nooit genoeg energie hebben om “je eigen bergen te bedwingen, je eigen dromen te vervullen.”
En zo is dat ook met de stadsmuzikanten. Ze hebben jarenlang hard gewerkt voor hun meesters en als ze dan oud en versleten zijn, worden ze zonder pensioen afgedankt. En ze zijn niet toegekomen aan hun eigen dromen; een band op te richten en iets van de wereld te zien.
In het citaat van Osho bij Wolken 6 kunnen we lezen dat “het ware leven van een mens is erin gelegen dat hij de leugen aflegt die anderen hem hebben opgedrongen.” En even verder op: “De waarheid is niet iets dat je moet bereiken. Ze kan niet worden bereikt, ze is al aanwezig. Je hoeft alleen de leugen te laten vallen.”
De rovers, met hun levenswijze van stelen en bedrog, zien de werkelijkheid niet meer zoals zij is. Een toren van ezel, hond, kat en haan zien ze aan voor spook. En het allermooiste vond ik wel, dat de verkenner de haan aanziet voor een rechter en hoort zeggen: ‘Breng hier die schurk!’
Ik vind dat beeld van de leugen laten vallen prachtig. De waarheid is er altijd, maar wordt verdoezelt door leugens. Het fabeltje dat je oud bent, je geen waarde meer hebt, wordt door de dieren doorgeprikt. Dat idee van ‘oud en waardeloos’ is een beperkende overtuiging en een leugen. De dieren gaan er niet in mee. Ze laten die vallen en zien dan de waarheid. En de waarheid is dat ze goed zijn zoals ze zijn. En het blijkt dat wanneer ze gewoon zichzelf zijn, ze een prima leven kunnen hebben.