Het juiste moment om te oogsten afwachten
Uit het boek
Ze staat in de groene tuin, die ze liefdevol heeft onderhouden. Zij is een boomnimf, de hoedster van het hout. Ze is een deel van deze plek, dit Eden van eigen makelij. De perziken zijn rijp; een magische energie kronkelt in elke weelderige bol. De perziken zijn vruchten van de zomer, van lange dagen van ontspanning. Hun nectar is een honingzoete levensduur verlengende kracht. De zoete smaak van hun sap rolt over de tong als een diepgewortelde herinnering aan de zomer.
Te plukken of niet? De getatoeëerde golven kolken over haar lichaam terwijl zij hierover nadenkt. Ze legt haar hand op het fruit, klaar om het te nemen. Het pulseert vaag alsof het het hart van de boom bevat, de polsslag van sap dat door de takken stroomt. Zullen deze perziken, los van de boom, nog steeds schitteren met die levende gloed of zullen ze gewoon saai worden als het normale fruit in haar mand?
De Zeven van Pentakels daagt je uit om een keuze te maken: om te eten en te genieten van het fruit in de mand, of om ze te laten bloeien en rijpen aan de tak? Het gaat hier over de vruchten plukken van inspanning en gedane arbeid. De zaden zijn gezaaid; de tijd van arbeid en het wachten is voorbij. Ze zijn gegroeid en tot wasdom gekomen. Nu is het moment van waardering. Het is een rustig moment van afweging van alternatieven en verschillende benaderingen.
Conclusie
Eerlijk? Ik snap het niet zo goed. We hebben hier te maken met metaforische perziken die ons herinneren aan een lange en ontspannen zomer. De perzik heeft iets magisch en is gezond. De vraag is nu gaan we de perziken oogsten of niet? De oogst is ook het gevolg van arbeid en wachten. Het is een moment van waardering voor het harde werken en de mooie oogst. Kan ik allemaal inkomen. Maar dat “rustige moment van afweging van alternatieven en verschillende benaderingen”, daar keek ik van op.
Het enige dat ik kan bedenken is het kiezen voor de korte of lange termijn. Maar in dat geval vind ik een perzik niet zo goed gekozen. Je kunt een perzik gerust opeten en de pit in de grond stoppen voor een hele nieuwe boom. Misschien ben ik gewoon niet zo goed in alternatieven en meer van de korte termijn. Zo’n rijpe perzik smeekt om opgegeten te worden. Het water loopt me in de mond, bij de gedachte aan een lekker sappige, zoete perzik! Een perzik met smaak, zoals ik me van vroeger herinner.
Maar goed, ze zou die rijpe perziken kunnen laten hangen voor vogels en insecten.
Hoe zie jij dat moment van afweging van alternatieven en verschillende benaderingen?