Je eigen Koppigheid leidt tot je Ondergang
Uit het boek
Hij staat op het pad, en weert iedereen af die in de buurt komt. Zijn, in lange mantel gehulde, aanwezigheid is koppig en indrukwekkend. Het staal schittert als hij de twee zwaarden trekt om de weg te blokkeren. “Wie wil passeren?” vraagt hij. Zijn ogen en tanden schitteren als de reflecties van de twee zwaardklingen. Hij staat daar, zo hard en onbuigzaam als het metaal van de gesmede zwaarden. De bosgeesten kronkelen in de bomen om hem heen. Ze trekken zich terug van het koude staal, van die ijzige figuur.
De tarotkaart Twee van Zwaarden duidt op een patstelling, een impasse. Geen van de beide partijen wil een compromis sluiten, en dus kan er geen vooruitgang worden geboekt totdat één van beide kiest om opzij te stappen. Het is een afgesloten balans, een vreemde dans die worstelt om iets van genade te vinden, zonder ook maar een haarbreedte toe te geven. Het is een ontkenning van de waarheid, het vermijden van wat duidelijk zichtbaar is of zich verbergt in je hart.
“Open je ogen,” dringt de zwaan aan, en biedt een token aan, een bloem, een papaver knop die verwijst naar de slapende dood dat het bestaan wordt, wanneer hardnekkige barrières niet terzijde worden gelegd.
“Open je hart,” dringt de zwaan aan, zorgend voor het kloppend juweel, het hart dat stil wordt wanneer er alleen het verlangen is om te nemen, en niet om te geven.
Conclusie
Ik vind de Shadowscapes heel erg mooi om naar te kijken, maar het bijbehorende boekje is erg slecht geschreven en dat maakt het lastig om te vertalen. Maar ik ben ver over de helft dus ik ga het afmaken. Zucht.
We zien hier dat wanneer niemand ook maar iets wil toegeven, dan verandert er niets. We gaan er dan in eerste instantie vanuit dat er iets moet veranderen. Dat is wel een voorwaarde voor die conclusie. De man met de zwaarden houdt de zwaarden gekruist voor de borst. Niet echt een handige houding om te vechten, maar is wel een afwerend gebaar. Tot hier en niet verder. Bedenkend dat Tarot Zwaarden hebben te maken met gedachten, denk ik dan aan iemand die een bepaalde denkwijze heeft en die niet wil veranderen. Hij heeft zijn oordeel klaar en is niet van plan die bij te stellen. Je kunt praten als Brugman, maar je zult hem nooit overtuigen. En de zwaarden wijzen hem erop dat dit jammer is. Jammer voor hemzelf want hij loopt daardoor zoveel mis. Liefde en vrolijkheid. Hij kan de waarheid niet zien, zijn hart houdt op met kloppen. Groei is niet mogelijk met zo’n houding.
De Zwaarden Twee van Waite duidt op twijfel. Heftige twijfel waardoor geen stap gezet kan worden en waardoor ook groei geblokkeerd wordt en alle vreugde en liefde die het leven te bieden op een afstand worden gehouden, dan duiden deze twee versies van Zwaarden Twee op hetzelfde, maar komen er op een andere manier.
De Shadowscapes Zwaarden Twee kent geen twijfel. Hij denkt gewoon gelijk te hebben en is daardoor niet te overtuigen dat een andere zienswijze ook mogelijk is.
De Zwaarden Twee van Waite kent zoveel twijfel en is zo bang het bij het foute eind te hebben, dat hij liever niets doet. En dat dit is wat hem blokkeert, tja, daar kan hij niks mee.
Beiden blijven dus waar ze zijn en lopen in feite het leven mis.