Schild van het Westen
Introspectie/Doelen
DE LERING
Het Westen is het Traditionele domein van Beer op het Medicijnwiel. De kleur van deze richting is zwart, dat de Leegte voorstelt waar de antwoorden in het donkere hol van Beer wonen. Het vermogen om naar binnen te gaan en het eigen innerlijk waar te nemen is de vrouwelijke, ontvankelijke energie. De baarmoeder van de vrouw is de plek waar alle ideeën en baby’s gekoesterd worden en het leven geschonken krijgen. De duisternis van de vruchtbare baarmoeder is de plek waar ieder van ons zijn of haar begin vond op de Goede Rode Weg van stoffelijk leven. Wat de Toekomst in petto heeft, ligt altijd in het Westen, de plek van onze morgens.
Om het Westen te begrijpen, de plek van ‘naar binnen kijken’, moeten we eerst onze aard begrijpen. Tenzij we in verbinding staan met Al Onze Verwanten, het Staande Volk (bomen), het Stenen Volk, de Schepselwezens, Moeder Aarde, Vader Hemel, Grootvader Zon, Grootmoeder Maan, de Vier Belangrijkste Geesten (Lucht, Aarde, Water en Vuur), de Kruipers (insecten), en alle andere levensvormen van atoom tot Grote-Stervolk, hebben we het gevoel dat de antwoorden buiten ons liggen. Als we begrijpen dat de geest van al deze andere levensvormen in onze lichamen huist, beginnen we te begrijpen dat we naar binnen kunnen kijken om de antwoorden te voelen en te weten. In onze aardse lichamen dragen onze cellen de herinnering aan alles wat ooit is geweest. Antwoorden leven in het ‘weet potentieel’ van onze geest.
Een aantal jaren geleden kwam de Beer naar me toe terwijl ik in wakende toestand in de Droomtijd verkeerde. Zij sjokte door m’n bewustzijn om me mee te nemen op een Medicijnwandeling van de Droomtijd. Ik bevond me in een bos hoog in de Rocky Mountains, dicht bij de oude begraafplaats bij Creede, Colorado. De Beer zwierf naar boven, naar de bron boven Moonshine Mesa, en nam diepe teugen van het koude, zuivere water dat uit de borst van Moeder Aarde kwam. Toen draaide Beer zich naar mij om en sprak. ‘Wij gebruikten ook altijd woorden, net zoals jullie, Tweevoeters,’ zei ze. ‘We trokken ons tegen het einde van de Tweede Wereld in onze stilte terug. Toen de Aarde door de grote ijsbergen werd schoongewassen, was jouw volk eindelijk in clans en families samengekomen. De mensen hadden het lied van de Wolfclan de toendra’s gehoord en begonnen eigen woorden te gebruiken. Wij wisten dat jullie menselijke wezens niet alleen zouden zijn en dat menselijke wezens zouden overleven als ze met elkaar zouden kunnen communiceren. Wij Schepselwezens moesten de Tweevoeters met rust laten, zodat ze hun eigen geluiden konden
leren en ook hoe ze communicatie moesten gebruiken. Ongelukkigerwijs was dit ook de tijd waarin Tweevoeters het zo met anderen eens waren dat ze hun persoonlijke waarheden begonnen te veroordelen. Ze begonnen te piekeren over wat anderen dachten, en konden hun eigen antwoorden niet in hun harten vinden.’
Ik begreep dat Beer probeerde me te laten zien hoe wij Tweevoeters goedkeuring zochten, en verward raakten in de angst om anders te zijn. Als nieuwe ideeën een bedreiging vormden, kon het voor individuen moeilijk zijn hun persoonlijke waarheden te volgen.
Beer ging verder. ‘Tijdens de periode van kou die vervolgens optrad, leerde de mensheid vlees te eten. In de eerste wereld waren de Tweevoeters vegetarisch geweest. Vruchten, bessen, wortels en wilde groenten waren er tot aan de reiniging van de Eerste Wereld in overvloed geweest. Toen de grote ijsbergen over het gezicht van Moeder Aarde bewogen, verdwenen de planten die alle schepselen in leven hadden gehouden. De Tweevoeters verhongerden, totdat ze leerden om vlees te eten. De Schepselwezens, die de noodzaak van evenwicht en delen begrepen, boden hun lichamen als voedsel aan de Tweevoeters aan. Mijn Voorouders gaven de warmte van de vacht van hun lichamen, en het overlevingsinstinct aan de Tweevoeters. Vervolgens leerden zij door het eten van het vlees van Beer de lessen van het Schild van het Westen.
‘Ik herinner me de manier waarop ons geschenk door een vrouwelijke Tweevoeter werd ontvangen,’ zei Beer. ‘Ze heette Alona. Alona at van het vlees van Beer en zonk in een vervullende, diepe slaap. Ze zag de herinneringen van onze Beerclan, en leerde de drie paden van het Schild van het Westen.’
Ik luisterde terwijl Beer verderging. ‘In de droom zag Alona Grizzly, die alles at wat ze aan bessen, honing en vis uit de stroom kon vinden. Deze reuzin was zich aan het vol eten voor haar winterslaap, tijdens welke ze van haar Opgeslagen vet zou moeten leven. Vervolgens zag Alona Grizzly haar hol ingaan om door de witte jurk van de winter heen te slapen. In haar droom volgde Alona Grizzly, en sliep naast haar. Toen Grizzly in de Lente wakker werd, volgde Alona haar diep het groene woud in. Grizzly scheen vastbesloten te zijn het woud te herontdekken en de veranderingen waar te nemen in de holle boomstammen van haar voorkeur. De diepe winterslaap had Grizzly naar een nieuwe staat van bewustzijn gestuwd.
‘Mama Grizzly had Alona aan haar gedachten overgelaten en was overeenkomstig haar gewoonte in het woud aan het foerageren geslagen,’ zei Beer. ‘Pas toen Alona aan haar lot was overgelaten, sprak een piepklein, rustig stemmetje tot haar stille hart; het toonde haar de waarde van de lessen van Grizzly: Alona zag dat je door van de vruchten van alle ideeën te proeven je kijk op het leven kon verruimen, net zoals Grizzly dat had gedaan door allerlei soorten voedsel te eten. Toen herinnerde Alona zich het terugtrekken in het hol. Grizzly had haar geleerd naar de stilte van haar eigen Heilige Ruimte te gaan om haar ideeën te verteren. De ideeën die haar geen kracht gaven, konden geëlimineerd worden en de andere zouden haar voeden gedurende de tijd dat ze naar binnen keek. Alona besefte dat ze haar doelen het best kon bereiken wanneer ze handelde naar de ideeën die haar het meest voedden.’
Ik keek naar de grote bruine ogen van Beer, en glimlachte. Ik begon het Schild van het Westen op een nieuwe manier te begrijpen. ‘De drie paden om te begrijpen hoe we naar binnen moeten kijken en onze doelen moeten bereiken, lijken op de handelingen van Grizzly in Alona’s droom, klopt dat?’ vroeg ik. ‘Dat klopt,’ antwoordde Beer. ‘Vertel me nu eens hoe jij die paden ziet.’
Ik dacht even na en sprak toen. ‘Het eerste pad is de stilte van onze Heilige Ruimte binnengaan. Het is eigenlijk de bereidheid om de antwoorden te ontvangen waarover we door de ervaring van het dagelijks leven de beschikking krijgen. Met andere woorden: het is onze vrouwelijk-ontvankelijke kant naar voren laten komen om in de stilte te magnetiseren of te ontvangen. Het is dus de Stilte Binnengaan.’
‘juist,’ zei Beer. ‘En het tweede pad?’ ‘Tja, ik veronderstel dat de volgende stap bestaat uit het verteren van de antwoorden die komen en uit het leren aanvoelen welke antwoorden van toepassing zijn. Het tweede pad is dus integratie van de informatie, en waarneming van onze persoonlijke waarheid,’ antwoordde ik. ‘Alweer juist,’ zei Beer. ‘En uit de tweede stap, waarbij de ontvangen antwoorden worden gekoesterd, wordt het derde pad duidelijk.’
‘0, ik begrijp het,’ zei ik. ‘Dat komt doordat het derde pad bestaat uit structuur die op persoonlijke waarheid berust. Als we ons bewust zijn van de ideeën die we hebben verteerd, kunnen we vervolgens een plan formuleren om onze doelen te bereiken, de structuur. Als onze doelen op onze persoonlijke waarheid en ons persoonlijk verlangen zijn gebaseerd, zullen we ze met vreugde tegemoet treden. Het zullen doelen zijn die we willen koesteren omdat ze echt helemaal van onszelf zijn, en geen doelen die anderen van ons verwachten. Dat klopt toch, hè?’ Beer grinnikte en ging op haar rug liggen, waarbij ze die tegen de rolkei naast de bron schurkte. Jij snapt het,’ mijmerde ze. ‘Alle handelingen van Grizzly zullen iedere mens in staat stellen om uit zijn of haar innerlijk weten te putten, en net zoals aan Alona van lang geleden kan mijn Clan de kracht geven die nodig is om elke nieuwe dag met vreugde te begroeten. Je hoeft helemaal niet bang te zijn voor het onbekende dat in de toekomst ligt, als je Grootmoeder Grizzly navolgt en de kennis van je persoonlijke waarheid verteert.’
Ik bedankte Beer voor de lessen, en begon aan de reis die het begrijpen van mijn persoonlijk Schild van het Westen is. Ik hoop dat wat ik met jullie heb gedeeld, jullie van dienst zal op de vreugdevolle reis naar het land van Beer en naar de lessen van het Westen.
DE TOEPASSING
Als het Schild van het Westen in je kaarten is verschenen, vraagt Beer je naar je huidige doelen te kijken en waar te nemen hoe deze van invloed zijn op je toekomst. Komen de antwoorden die je zoekt uit je eigen innerlijk weten? Als dat niet het geval is, kan het tijd zijn om de Stilte Binnen te Gaan en de vragen te verteren, zodat je persoonlijke antwoorden te voorschijn kunnen komen. Beer herinnert ons er ook aan dat het Schild van het Westen de plek van alle nieuwe dagen is. Als je bang bent voor het onbekende, kan het tijd zijn de angst op te ruimen. De kracht om dit te volbrengen is de grootste Helende Kracht van Beer. Doe een beroep op Beer, en voel hoe de moed om de Toekomst te leren kennen je geest vult.
In al deze gevallen spreekt het Schild van het Westen over het vermogen om onze doelen te voltooien, over de erkenning van onze innerlijke krachten en over de kracht om je eigen antwoorden te vinden en te kennen. Denk erom dat wanneer we vergeten de Stilte Binnen te Gaan, de meningen van anderen met onze eigen twijfels vermengd raken en tot beperkingen worden.