Weggeefceremonie
Loslaten
DE LERING
Een van de belangrijkste ceremoniën in de Indiaanse leringen is de Weggeef- of Potlatch-ceremonie. Tijdens dit ritueel worden nuttige of geliefde bezittingen weggegeven; het is een vorm van delen met anderen. Het is ook een teken dat de gever bereid is iets op te offeren en zonder gehechtheid of spijt een geschenk aan een ander af te staan. De Indiaanse betekenis van offeren was oorspronkelijk ‘heilig maken’. Om een handeling of geschenk heilig te maken moet men met een hart vol vreugde en een nederige houding die handeling verrichten of het geschenk overhandigen. Geven is slechts een van de stappen in een proces; het stelt de gever in staat naar binnen te kijken en het groeipotentieel te onderzoeken dat met het Geschenk is verbonden.
Vele jaren geleden werden er onder de Tlingit-Indianen uit het Noordwesten door de Raafclan en de Adelaarclan Potlatch-ceremoniën gehouden. Deze Clans verzamelden zoveel ze konden, en gaven dat dan aan hen die behoeftig waren. Elke keer dat er een Potlatch werd gehouden, deelde de gevende Clan een nog grotere hoeveelheid goederen uit dan hij op een voorgaande Potlatch had gekregen, om zijn waardering te laten blijken. In de vroege jaren 1900 maakte de Regering van de Verenigde Saten een einde aan dit ritueel. De regering was van mening dat de Potlatch-ceremoniën uit de hand gingen lopen, omdat mensen te veel weggaven. De regeringsagenten konden niet begrijpen hoe mensen die blijkbaar arm waren, alles wat ze hadden aan anderen konden geven en zelf met zo goed als niets verder konden leven. Deze agenten dachten dat de Potlatch-ceremonie een soort wedstrijd was die schande en armoede over het Volk bracht. Dit was ver bezijden de waarheid. In de Indiaanse Traditie wordt nooit iemand aan z’n lot overgelaten, raakt nooit iemand yerweesd, en krijgt iedereen altijd te eten, woonruimte of hulp. Indianen zijn van mening dat wanneer men alles wat men heeft met anderen deelt, opdat het Volk moge leven, dit de gever eer en overvloed brengt. Indianen hebben grootfamilies die vele verwanten adopteren, en waarvan de leden voor elkaar zorgen. Zij die met bezittingen en voedsel zijn gezegend, hebben deze altijd gedeeld met hen die er gebrek aan hebben. Het Medicijnwiel kan morgen de andere kant op draaien, en degenen die vandaag behoeftig zijn kunnen morgen met overvloed worden gezegend, die zij dan weer met anderen kunnen delen.
Het doel van de Weggeefceremonie is delen. Uit de lessen die met deze ceremonie zijn verbonden, leren de Mensen hoe ze bezittingen kunnen afstaan en hoe ze het idee kunnen loslaten dat deze bezittingen belangrijk zijn. Hoe meer de bezitting wordt gewaardeerd en hoe groter het bezittersgevoel is, hoe effectiever de les. De Weggeefceremonie wordt nooit gebruikt om bezittingen kwijt te raken die niet langer functioneel zijn of die nodig moeten worden gerepareerd. Sommige geschenken van de Weggeefceremonie kunnen speciaal voor de gelegenheid zijn gemaakt. Afdankertjes weggeven is een schande voor de gever, en toont gebrek aan respect voor de ontvanger. Als iemand iets weggeeft waaraan hij of zij niet echt is gehecht, is er geen sprake van waarachtig loslaten, en is de heiligheid van geven zonder er iets voor terug te verwachten vernietigd. Het concept dat je afgunstig zou kunnen zijn op de bezittingen van een ander of deze zou kunnen begeren, bestond voordat Schildpadeiland door de Witogen werd binnengevallen niet. Voor de Stammen van Indiaans Amerika was het zo, dat als er niet voor iedereen werd gezorgd, het Volk gezichtsverlies leed. Het kon nooit gerechtvaardigd worden dat sommigen in weelde leefden terwijl anderen van dezelfde Stam verhongerden.
In de Indiaanse Traditie wordt een geschenk nooit als een verplichting gezien of als een middel om zeggenschap te krijgen over degene die het geschenk ontvangt. Het concept van verplicht geven kwam met de Bootmensen mee, van wie de ideeën uit de Europese gedachtenwereld kwamen. Daar leefde het idee dat als iemand iets gaf, hij of zij daar iets voor terug verwachtte. Wanneer deze manier van geven wordt ervaren, is er geen sprake van een waarachtig Geschenk of van waarachtig loslaten. Wanneer iemand sterk gehecht is aan materiële bezittingen, zijn de gunsten die hij of zij aan anderen verleent zwaarbeladen met verwachtingen of eisen. Het Rode Ras weet dat geven een manier is om de geest van het Volk te bevrijden uit de gehechtheid aan de stoffelijke wereld. Door bezittingen af te staan waarvan we zielsveel houden, kunnen we onze levens openstellen voor toekomstige overvloed- Rijkdom wordt door de Tweevoeters op deze planeet op vele verschillende manieren gemeten. In de Indiaanse Traditie is een van de belangrijke maten iemands vermogen om anderen te helpen. Iemand die zijn of haar talenten ontwikkeld heeft en bereid is deze te gebruiken om anderen die ze niet hebben te helpen, onderscheidt zich daarmee van anderen die op zelfvoldoening uit zijn. Dit soort individu is in een Stam het symbool van een potentiële leider. Onzelfzuchtigheid is een teken dat de gevende persoon in staat is zich los te maken van de bindingen van de stoffelijke wereld. Het spirituele leven van deze persoon is gewoonlijk goed ontwikkeld, en bezit de Kracht van de Voorouders.
Het idee dat blanken oorspronkelijk over Indiaans Geven hadden, ontstond uit een misverstand; een Bootmens kreeg van een Indiaan een Geschenk dat de Indiaan later weer terug wilde hebben. Als iemand een geschenk terug wil hebben, heeft hij of zij daar een reden voor. Als een voorwerp geschonken wordt aan iemand die het niet kan gebruiken, heeft de gever het recht dit geschenk weer op te eisen en het aan een ander te geven die het wel kan gebruiken. Elke substantie in onze wereld speelt een rol in de Schepping. Wij Tweevoeters hebben het vermogen om elk deel van de Schepping te helpen door de bijzondere opdracht van elk deel te eerbiedigen, en elk deel in staat te stellen gebruikt te worden.
Als een lemen pot op een plank staat en niet wordt gebruikt, is de heilige opdracht van die pot niet geëerbiedigd; de pot zou derhalve aan een ander moeten worden doorgegeven, die hem in staat zal stellen z’n dienstverlenende opdracht uit te voeren. Wanneer iets door mensenhanden wordt gemaakt, vormt de Kracht van de maker een deel van het gecreëerde voorwerp. De moedwillige vernieling van het voorwerp zou inhouden dat de Kracht van de maker oneerbiedig bejegend wordt, evenals het vermogen van dat hulpmiddel om nuttig te zijn. De Voorouders zeggen dat als een menselijk wezen achteloos een voorwerp breekt, het dan de geest van dat voorwerp doodt. Als je de draak steekt met iets dat een ander heeft gemaakt, er kritiek op hebt of het breekt, maak je je Zelf te schande. Het idee dat geschenken ten volle benut zouden moeten worden, heeft het Rode Ras eeuwenlang kracht gegeven. Op deze manier erkent iedereen de geschenken die Groot Mysterie via het Veld van Overvloed geeft, en ook het doelom niet méér bijeen te brengen dan men persoonlijk kan gebruiken.
De leringen van het Weggeven zijn fundamenteel om Indianen te begrijpen. Elke keer dat men de gelegenheid heeft iets met anderen te delen en men wordt geconfronteerd met persoonlijke gevoelens die naar boven komen wanneer de beslissing om Weg te Geven wordt gemaakt, kunnen er vele andere lessen worden geleerd. Als we ons bevrijden van de behoefte om te geven met de bedoeling er iets voor terug te krijgen, of van de spijt die soms volgt, zijn we in staat onze geesten vrij te laten en hen te doen uitstijgen boven het beperkte inzicht van onze vroegere ZeIven.
DE TOEPASSING
De Weggeefkaart betekent opluchting door loslaten. Kom niet klem te zitten door vast te houden aan iets waaraan je niets meer hebt. Partners, ideeën, gewoonten en bezittingen moeten in dit stadium misschien gaan. Aan de gehechtheid aan houdingen zoals het nodig hebben om nodig te zijn of aardig gevonden te worden, kun je ook wel eens niets meer hebben. Er wordt van je gevraagd met anderen te delen wat je te delen hebt, iets weg te geven waaraan een ander iets heeft, of gewoon los te laten. Klamp je toch niet zo krampachtig vast. De natuurlijke stroom van het leven raakt in de knel wanneer je per se alles onder controle wilt houden.
De Weggeefkaart vertelt ons in al deze gevallen dat we bindingen die ons door eigen toedoen tot gevangenen maken, los moeten laten. Als we dit doen, kunnen we onze vleugels uitspreiden en vliegen. Denk eraan dat vrijgevigheid een talent en een deugd is, en dat zij kan ontstaan als je de angst voor schaarste laat schieten, en vertrouwt op Groot Mysterie.