Het tweesnijdend zwaard, een formidabele kracht
Uit het boek
Een zwaard is tweesnijdend. Het kan snijden met de snelle zekerheid van rechtvaardigheid en de obstakels die de waarheid verbergen uit de weg ruimen. Het kan een baken zijn, dat intelligent en eerlijk gebruikt, duidelijkheid kan geven. Of het kan worden gehanteerd met de arrogantie van brute kracht in een aanval van woede. Deze twee uitersten van kracht zijn belichaamd in dit wapen.
Iets begint nu. De winden verzamelen in wervelende draaikolken om de bewakers van de hemel te roepen: de slierten, de ziel en de gevederden. Vanuit die vortex ontstaat iets dat de dualiteit van Zwaarden Aas dwingt om te snijden op de ene of de andere manier.
Dit zijn de sylfen van de lucht, en de bewakers voor de zwaarden: de gevleugelde wezens van de lucht. Een zwaan is mooi – ze bezit donzige witte veren en een slanke hals die ze gracieus kan buigen. Maar dat delicate uiterlijk is een facade voor een sterk lichaam en sterk karakter. De zwaan zal vechten om haar kroost te beschermen en met haar krachtige vleugels kan ze grote afstanden afleggen.
Conclusie
Het boek begint met te stellen dat een zwaard tweesnijdend is. Niet alle zwaarden zijn tweesnijdend. Er zijn ook zwaarden met een enkel snijvlak en een dikkere andere kant. Dit heeft voordelen. Weet ik niet van mezelf. Heb ik op gezocht, want door die opmerking dat ‘een’ zwaard’ tweesnijdend is, begon ik te twijfelen of er dan wel zwaarden waren met één snijvlak. Die zijn er dus. En die zijn steviger, omdat die dikke kant niet dun geslepen hoeft te worden en die dikke kant kan ook gebruikt worden om slagen van de tegenstander op te vangen. Weten we dan ook weer. Maar het tarot-zwaard is, in ieder geval sinds Waite, meestal tweesnijdend. En dat tweesnijdende, duidt op twee uitersten en alles er tussenin. Aan de ene kant hebben we het zwaard van rechtvaardigheid en aan de andere kant het zwaard dat onnadenkend en destructief in woede wordt gebruikt, bijvoorbeeld. Dit hoeft niet letterlijk te zijn. Woorden kunnen ook snijden en ook je eigen gedachten kunnen je rust verstoren. Er begint iets op te borrelen, en het is aan onszelf om te kiezen wat we daarmee doen, hoe we daarmee omgaan, hoe we erop reageren. Positief of negatief. De keuze is aan onszelf.
Zwaarden hebben vooral te maken met gedachten. Gedachten die we de hele dag door denken. Zijn dit positieve gedachten of negatieve gedachten. Het doet me denken aan de Cherokee wijsheid van de twee wolven:
Een oude Cherokee leert zijn kleinzoon over het leven. “Een gevecht is gaande in mij,” zei hij tegen de jongen.
“Het is een vreselijk gevecht en het is tussen twee wolven. Eén is kwaad – hij is woede, jaloezie, verdriet, spijt, hebzucht, arrogantie, zelfmedelijden, schuldgevoelens, wrok, minderwaardigheid, leugens, valse trots, superioriteit en ego. De andere is goed – hij is vreugde, vrede, liefde, hoop, sereniteit, nederigheid, vriendelijkheid, welwillendheid, empathie, vrijgevigheid, waarheid, compassie en geloof. Dezelfde strijd is gaande in jou – en in alle mensen.”
De kleinzoon dacht er een minuut over na en vroeg toen zijn grootvader: ‘Welke wolf zal winnen?’
De oude Cherokee antwoordde: “Degene die je voedt.”