Ridder van Wolken – Vechten
De figuur op deze kaart is van top tot teen gepantserd. Alleen zijn woedende blik is te zien, en de witte knokkels van zijn gebalde vuisten. Als je goed naar het pantser kijkt, zie je dat het bezaaid is met knoppen, klaar om de zaak te doen ontploffen als iemand er ook maar even langs strijkt. Op de achtergrond zien we het schimmenspel dat in het hoofd van deze man aan de gang is – twee figuren vechten om een kasteel.
Een explosief humeur of een smeulende woede maskeert vaak een diepe pijn. We geloven dat we, als we anderen maar afschrikken, kunnen voorkomen dat we nog erger gekwetst worden. Maar dat werkt juist averechts. Door onze wonden met een pantser te bedekken houden we de genezing tegen. Door onze uitvallen naar anderen ontzeggen we onszelf de liefde en koestering die we nodig hebben. Als deze beschrijving op jou van toepassing lijkt, is het tijd om te stoppen met vechten. Er staat zoveel liefde tot je beschikking, als je haar maar toelaat. Begin met jezelf te vergeven; je bent het waard.
Het ene moment was het er, het volgende moment was het verdwenen. Het ene moment zijn we hier en het volgende moment zijn we weg. En wat maken we ons druk om dit korte ogenblik – zoveel geweld, ambitie, strijd, conflicten, woede, haat.
Allemaal voor dit korte ogenblik! Je zit in de wachtkamer van een station op de trein te wachten en je maakt zoveel drukte: vechten, elkaar kwetsen, proberen te bezitten, proberen de baas te spelen, proberen te domineren – al die politiek. En dan komt de trein en ben je voor altijd weg.